بیشتر آسب‌های کودکان امروزی در دست والدین است
تاریخ انتشار: ۱۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۴۰۴۰۴
به مناسبت فرا رسیدن روز کودک و اهمیت مسائل و مشکلات روز کوکان کشورمان به گفتگو با دکتر حسین روزبهانی روانشناس و استاد دانشگاه پرداخته‌ایم.
دکتر حسین روزبهانی گفت: یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که کودکان زمان حال ما دارند عدم آگاهی والدین نسبت به تربیت فرزندانشان است؛ برای مثال کودکی که تا دوسالگی مواد غذایی مصرف کرده است و از دو سالگی به بعد مواد غذایی اش کم شده است، والدین به کودک اعتراض می‌کنند که چرا غذا کم می‌خوری یا عدم آگاهی دارند که رشد مغز کودک تا دوسالگی است که مغز می‌خواهند شکل بگیرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: یک سری مسائل هست که والدین حتما باید بدانند، معتقد هستم ما باید بیشتر به سمت پیشگیری برویم تا درمان. زیرا عدم آگاهی والدین و خانواده‌ها می‌تواند برای کودک آسیب‌زا باشد و این آسیب‌هایی که در نوجوان‌ها و جوان‌های خود مشاهده می‌کنیم به دلیل اتفاقاتی است که در کودکی اتفاق افتاده است.
دکتر روزبهانی افزود: چند علت است که در کودکی باعث آسیب به آینده فرزند می‌شود، یکی از این آسیب‌ها ارضا یا تامین بیش از حد نیاز‌های کودک است. برای مثال فرزند ما هرچه که می‌خواهد برایش تامین کنیم، فرزند هیچ وقت نه نشود و ناکام نماند. این فرزند در آینده فردی می‌شود که مسئولیت پذیر نیست، خودشیفته می‌شود و وارد هرکاری که شود فکر می‌کند دیگران باید دستورات آن را بپذیرند و در هیچ کاری نمی‌ماند و از کاری به کار دیگر می‌رود و شغل عوض می‌کند. یکی دیگر آسیب‌های جدی در کودکی فرزندان، توجه و محبت بیش از اندازه است که نمی‌گذاریم فرزند هیچ‌کاری را خودش انجام دهد. در نتیجه شایستگی و کفایت شکل نمی‌گیرد که آینده و هویت فردی کودک به راحتی شکل بگیرد؛ در نتیجه باعث خودمختاری کودک می‌شود و کودک در آینده نمی‌تواند به تنهایی تصمیم بگیرد و دیگران برایش تصمیم می‌گیرند که این مسئله حتی می‌تواند به اختلال منجر شود.
وی در ادامه بیان کرد: مورد دیگر محرومیت بیش از حد نیاز‌های کودکان است، یعنی والدینی که در کودکی در کنار فرزندان خود نبودند، به نیاز‌های اولیه و اساسی کودک پاسخ ندادند، به کودکان خود توجه نکردند، از آنها حمایت نکرده و با آنها همدلی نداشته است؛ این مسائل در آینده باعث بروز مسائلی در کودکان همچون به طور مداوم حس رها شدگی دارند، وارد روابطی می‌شوند که حتی اگر سمی باشند از آنها خارج نمی‌شوند، افرادی می‌شوند که محرومیت هیجانی دارند، احساسات برایشان معنایی ندارد و اصلا احساسات خود را بیان نمی‌کنند یا به راحتی عاشق جنس مخالف خود می‌شوند، همچنین تشویق نکردن فرزندان خود و بلد کردن نکات منفی فرزند، مقایسه با خواهر، برادر، همسایه که منجر به شکست آسیب می‌شود.
با توجه به اینکه شعار هفته کودک با عنوان کودکی بهتر، زندگی بهتر مطرح شده است، دکتر حسین روزبهانی گفت: صد در صد شعار کودکی بهتر، زندگی بهتر، شعار خوب و مناسبی است. تمام آسیب‌هایی که درحال حاضر کودکان ما در جوانی و نوجوانی دارند به دلیل آسیب‌های کودکی است، حالا منظور بر این نیست که والدین از عدم این رفتار را داشته باشند نه، بلکه به طور ناخواسته باعث این اتفاقات و آسیب‌ها به فرزند خود شده‌اند.
وی درباره تاثیر گذاری آموزش پرورش و معلمان در تربیت کودکان گفت: اولین رابطه‌ای که کودک با اطرافیان خود دارد مادر و پدر است و سپس معلم. پس معلم خیلی تاثیر گذار است، معلم می‌تواند رفتار‌های کودک را در نظر بگیرد و می‌تواند یک سری تغییرات را درون کودک حس کند، ببیند. شاید برخی از کودکان حس همدلی را از خانواده دریافت نکنند و کودک بتواند حس همدلی را از معلم بگیرد و خیلی تاثیر گذار باشد. همچنین حتما نباید این همدلی از سوی خانواده و والدین صورت گیرد بلکه معلم هم می‌تواند تاثیر گذار باشد. معلم خیلی می‌تواند برروی کودک تاثیر و نقش داشته باشد و تاثیرات مثبتی بر روی کودک بگذارد.
وی در پایان گفت: بیشتر صحبت من با والدین است، والدین هنگامی که می‌خواهند ماشین یا یک وسیله بخرند تحقیق می‌کنند و به دنبال خرید خوب و مناسب هستند، اما هنگامی که تصمیم می‌گیرند فرزندی را به دنیا بیا‌ورند حاضر به خواندن کتاب یا مشورت با دیگران نیستند که خب این امر مسئله خیلی مهم است که آینده فرزندان ما دست پدر و مادر‌ها است و بیشتر آسیب‌هایی که درحال حاضر فرزندان ما دارند دست پدر و مادر‌ها است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ساير حوزه هامنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: روز کودک هفته کودک روانشناسی کودک کودکان و نوجوان تربیت والدین آسیب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۴۰۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت